Varadero & Trinidad

Side note; in Cuba is het ontzettend moeilijk om Wi-Fi en internet te vinden. Je staat gemakkelijk zo’n 45 min in de rij om een internetkaart te kopen met inlogcode voor de Wi-Fi. Vervolgens moet je een Wi-Fi punt zoeken. Tip: check het pleintje waar alle toeristen in de schaduw op hun telefoon zitten. En je kunt voor gemiddeld 2 CUC (€1,60) een uur op internet. Dus alvast mijn excuses als de opmaak of inhoud er niet helemaal uitziet zoals het moet zijn. Ik wilde Luuk ook niet te lang van de salsavloer weer houden 😉

Wauw, en dan is het zo ver!

Donderdag 12 april, nog een halve dag werken en dan vertrekken we richting Brussel.
Iedereen op het werk is laaiend enthousiast dat het vandaag dan eindelijk zo ver is! Ik waardeer alle lieve woorden, appjes en belletjes die ik heb gehad om ons een fijne vakantie te wensen! Die berichtjes laten je echt beseffen dat het gaat gebeuren. Twee ontzettend handige tips die ik van Lieke heb gekregen wil ik graag met jullie delen;
– Zo heb ik al mijn kleding in mijn backpack verdeelt in extra (verdeel)tasjes zodat alles opgeruimd blijft.
– Ook ruikt onze tas heerlijk met de geurbuiltjes van Robijn erin!

Daarnaast zijn we ook op onze hoede door de eigen ervaringen die Ome Will met ons heeft gedeeld. Zo vertelde hij ons het volgende :
“Er zijn veel sjaggeraars die op vele manieren proberen geld van de toerist afhandig te maken. Een ding is zeker; wanneer iemand je aanspreekt en je er niet om gevraagd hebt moet je al alert zijn. En wanneer ze beginnen met  “where do you come from”  en what’s your name ” “my sister is going to merry a Holand guy” etc dan weet je al dat het antwoord altijd nee moet zijn al wat er ook gebeurd. ”

Erg fijn dat iedereen zo betrokken is. Gdlukkig gaab we maar voor 6 weken en die zullen, met 3 landen, voorbij vliegen!!

17.15 uur.
Daar gaan we met onze backpacks! Met het OV richting Brussel. Hier slapen we een nachtje in een hotel dichtbij het vliegveld want we vliegen vrijdag ochtend 13 april om 7.00 uur.
In de avond nog een drankje gedaan om onze vakantie goed in luiden. Hier mochten we dan eindelijk de envelop open maken die mama in onze tas had verstopt! Hele lieve en fijne woorden om te lezen, maar ook een Garden Angel, die over ons beide zal waken. Erg lief!

Vrijdag 13 april

Na een uurtje vertraging door een technische probleem met onze Boeing, stegen we op.

Het vliegveld van Varadero is kleiner dan ik had verwacht. Binnen no time staan we buiten, en wat een prettig gevoel krijg ik van binnen.
Een warmte vlaag ontmoet mijn lichaam, kijkend naar de cubaanse vlag die staat te wapperen in de wind, het krioelende van de chaffeurs die vragen “taxi taxi??” En zelfs de karakteriserende Cubaanse auto’s staan stoer te schitteren in de zon. Ik kan het nog steeds nauwelijks geloven dat ons avontuur nu daadwerkelijk begonnen is!

Met een taxi werden we naar onze ‘casa particulare’ gebracht. Natuurlijk hadden we nog niet onderhandelt in prijs voor de taxirit dus zijn we waarschijnlijk flink opgelicht. We sliepen bij onze casa voor maar €9,- per nacht. Onderweg genoot ik van het Cubaanse straat-leven. Het is moeilijk om direct alles wat je ziet, in je op te nemen. Daarvoor gebeurd er teveel. Het is namelijk ontzettend druk op straat.
Een echte stereotype Cubaan bestaat niet denk ik. Je ziet echt allerlei mensen, van jong tot oud, dik tot dun, licht tot donker getind, van rijk tot arm. En al die verschillende Cubanen vervoeren zich op een andere manier. (Cubaanse) auto, fiets, brommer, bus en de meest karakteristieke met paard en wagen of alleen te paard.

Al zwetend kwamen we rond 12.30 aan bij onze casa, de wandelschoenen met lange broek zijn natuurlijk veel te winters voor dit tropische weer van 30 graden.
We werden ontvangen door senor, senorita en dochter met een glaasje verse ananassap. Enkel de dochter sprak wat gebrekkig Engels.
Die middag zijn we met de bus richting het centrum van Varadero gegaan. In de hoofdstraat kwamen we veel marktjes tegen met handgemaakt spul. Lekker rondgelopen en genoten van onze eerste echte Cubaanse mojito onder het genot van een live band recht voor onze neus. Maar echt het centrum met eventueel plein (plaza) mistte we voor ons gevoel.
’s Avonds op loopafstand van onze casa een restaurant uitgekozen. En wat kwamen we een mooi stulpje tegen op de punt van de pier. Dat niemand hier verder zat begrepen we echt niet. Het uitzicht was geweldig en de zon ging bijna onder. Het menu was enkel in het Spaans maar gelukkig kon de ober het uitleggen in het Spaans + gebarentaal.
Binnen een kwartier stond het eten op tafel. Gemixte salade met tomaat en komkommer, friet, gefrituurde kip en gefrituurde vis. De geur van het frituurvet overheerste de smaak van de vis, friet en kip. Het vet droop er werkelijk waar vanaf. Binnen een paar happen was je voor je gevoel al verzagigd. Maargoed, je betaalt er ook naar. Voor nog geen 10 CUC (=€8,-) werd dit avondmaal geserveerd.
Op de weg terug kwamen we een ijssalon tegen gelegen op een terras van een huis. Niet te vergelijken met Italiaanse ijs, maar goed we kunnen niet alles hebben he!
Rond een uur of 8 zijn we lekker terug gegaan, met het plan om nog een spelletje te spelen , maar we waren beide erg moe.
Met zo’n 18000 (15,5km) stappen sloten we de dag af, en sliepen we op een half uur na, de klok rond.

Zaterdag 14 april

Voor 3 CUC konden we ontbijten bij onze casa. Dat is zo’n €2.50. Het ontbijt bestond uit broodjes, omelet, verse fruit bestaande uit ananas, papagaai en guamboya, hele sterke koffie en verse ananassap.
Rond 10 uur lagen we in de zon op het strand. En wat was dat heerlijk. Met nog geen handje vol mensen genietend van de brandende zon, en het golvende fris zoute water. Het strand in Varadero is echt geweldig mooi. Helder blauw water en witte stranden zoals je ze ziet in de vakantie boekjes. Dus ben je daar naar op zoek, zeker doen.

Aangezien we het centrum van Varadero toch wel tegen vonden vallen en we onze dagen niet wilde verspillen met alleen maar strand-dagen, hebben we besloten om een dag eerder richting Trinidad te gaan. De reis hiernaar toe moet je namelijk ook niet onderschatten.
Om 14.30 uur vertrekt de bus die er 6.5 uur over doet om naar het bruisende Trinidad te komen. De tickets die je hiervoor nodig hebt werden met je naam erop terplekke geprint met een printer die jij thuis zo’n 10 jaar geleden had staan.

Wil jij onze vlog bekijken van de eerste twee dagen in Varadero?

Klik dan op deze link.

Eerder dan verwacht kwamen we aan op het busstation in Trinidad.
Een nieuw avontuur kon beginnen. Ik denk dat ik dat het fijnste aan doorreizen vind, het telkens opnieuw ontdekken van een andere stad.
Eenmaal de hekken door van het busstation werden we belaagd door tientallen mensen die een restaurant, casa, taxi of een excursie aanboden voor heel weinig geld. Ergens is dit natuurlijk aantrekkelijk maar we hadden gelezen in de Lonely Planet dat je hier juist niet op in moet gaan omdat hierdoor de casa particulares van de oude garde geen kans meer hebben en die, je juist het beste een kijkje laten nemen in het leven van een echte Cubaan. Dus we zeiden beleefd ‘No gracias’ en liepen door. Struinend door het hartje van de stad kwamen we uit bij een hele mooie casa van een oud stel. Hier mochten we 2 nachten verblijven voor zo’n 20 CUC per nacht(€16). Vanuit de mooie groene binnentuin hoorde je de cubaanse klanken in de ronde. Eigenlijk overal waar je in Trinidad loopt hoor je muziek. Die avond zijn we rond gaan lopen opzoek naar een leuk restaurant om te eten. Het was meteen raak, we kregen een plekje op het balkon uitkijkend over Plaza Mayor en Casa de la Musica. Plaza is het plein midden in de stad. En casa de la musica is het plein ernaast die je bereikt door eerst tientallen trappen te nemen waar elke middag en avond bands speelde en shows werden gegeven.
We genoten vollop en keken onze ogen uit daar boven. Verzadigd en wel, (veel minder gefrituurd eten gelukkig) wilde we wel proberen om salsa te dansen. De muziek is ontzettend snel en de avonden blijven zwoel maar dat weerhield ons er niet van. We hadden ontzettend veel lol en sloten onze avond af in de disco Ayala! 10-15 min lopen vanaf het centrum, hele donkere berg op waar in het begin niemand leek te zijn, gaf ons een onbehaaglijk gevoel. Toch bleven de Cubanen ons in die directie wijzen en kwamen we uiteindelijk bij de top van de berg aan waar inderdaad een bord : ‘Disco Ayala’ stond. De club is in een grot en was ontzettend groot. Echt heel tof was het, maar ontzettend warm. Het was een mooie afsluiter van onze eerste dag in Trinidad.

Zondag 15 april

We begonnen de ochtend weer met hetzelfde ontbijt. Om daarna door te gaan naar een infopunt om excursies vast te leggen. Helaas waren alle excursies voor die dag al aan de gang dus hebben we voor de dag erop een hike naar een waterval kunnen vast leggen.
De rest van de dag hebben we de photogenic walk tour gedaan. Met deze tour loop je door heel de stad in Trinidad, inclusief down town om de mooiste kliekjes vast te leggen. En dit is echt de moeite waard. Down town zie je echt hoe de mensen daar leven:
Een huisje ter grootte van een schuur, alle houten jaloezieën en deuren wagenwijd open en de tv hard aan. Zittend in een grote houten schommelstoel aan de voorkant van het huis op straat met wat kippen, geiten of varkentjes rondlopen en een paard die (soms) aangelijnd is met een touw. In de verte hoor je cubaanse salsa muziek op de achtergrond en achter je hoor je de hoefijzers klikken en klakken van ’n paard met wagen op de stenen die voorbij komt rennen. Deze beelden inclusief geluiden zijn met de duurste camera nog niet vast te leggen. Dit moet je meemaken, voelen, in op gaan en zien met je eigen ogen om zo de echte sensatie van binnenuit hierbij te krijgen.

In de avond hebben we weer genoten en gedanst bij Casa de la Muscia zorgend ervoor dat we moe en voldaan komen gaan slapen.

Maandag 16 april

De hike staat op het programma.
Tijdens het ontbijt merkte we al dat het wat bewolkter was dan gister. Tot nu toe hebben we iedere dag een felblauwe lucht gezien met zo’n 30 graden. We waren er eigenlijk wel blij om. Want hiken in die hitte zou geen pretje worden. Maar tijdens het lopen naar het vertrekpunt begon het druppelen. En dit werd steeds erger, tot het uiteindelijk goot. Zeiknat kwamen we aan bij het startpunt en liepen we met de groep richting de jeep waarin we vertrokken. Lekker naïef zoals we zijn, hadden we geen handdoek, jasje of paraplu bij… Achteraf stom natuurlijk, want we hebben beide een heel mooi waterdicht jasje in onze backpacks zitten. Gelukkig kon er een zijl naar beneden gelaten worden in de Jeep waardoor we (los van de gaatjes in het dak) niet nog natter werden.
De eerste stop was bij een koffiehuis. Hier legde ze ons het proces uit van het maken van koffie. De planten die deze bonen produceren groeien alleen in de bergen waar het ondertussen dus ook flink regende.
Door het slechte weer heeft de tourguide in overleg met ons voor gekozen om een andere hike te nemen dan de officiële. Dit omdat door het weer de paden erg gevaarlijk en glad zijn.
Tijdens de hike was het eindelijk droog geworden. Het was een erg leuke trail door de bergen en bossen, uiteindelijk uitkomende bij een hele mooie waterval.

Op de terugweg met de jeep zijn we nog gestopt op een uitkijkpunt waar je over heel Trinidad kunt kijken.

Een hele actieve, leuke en mooie dag hebben we afgesloten met het enige Tapas restaurant in Trinidad en natuurlijk een paar dansjes.
Het wordt immers steeds makkelijker om de dansvloer op te stappen en plezier te maken.

Oh, er stond nog 1 belangrijk ding op de planning. Echt het enige waar wij ons op dit moment zorgen om maken is om uit te zoeken hoe we over een paar dagen op de volgende bestemming komen en hoelang dat duurt en hoeveel dat kost.
De volgende bestemming is namelijk Viñales. Maar een bus zoals we die naar Trinidad hebben genomen, rijdt niet direct naar Viñales. Dus adviseerde ze ons bij het busstation om eerst naar Havana te rijden, hier 1 overnachting te boeken en de volgende dag verder. Het was blijkbaar niet anders, dus de bus maar alvast gereserveerd voor morgenochtend (dinsdag) om 10.00 uur.

Tijdens het lopen door de stad die avond zijn we zo’n 5 keer aangesproken door Cubanen die vroegen of we morgenvroeg een taxi nodig hadden naar Havana, Trinidad of Viñales. Op een gegeven moment ben je daar wel beetje klaar mee maar we zeiden altijd nog beleefd ‘no gracias’ en liepen door. Tot dat ik toch wel heel benieuwd was wat dit in hield, ging ik er op in.

Señor; taxi?? Havana, Viñales, Trinida.
Julie; Si Señor, el taxi y Viñales manaña.
Señor; Quánto personas?
Julie: Dos personas por favor. Quánto cuesta?
Señor: 40 Cuc p.p. 9 hora.

(( de bus was 20 cuc p.p. tot Havana, dan moesten we overnachten en de volgende dag weer verder, wat weer 20 cuc p.p. zou zijn)

Nadat Luuk en ik overlegde, leek ons dit een betere optie dan moet de bus.
Julie: OK. 30 cuc p.p. and we have a deal. ( ja, mijn Spaans was alles wat je net las.. even switchen naar Engels)
Señor: No chicka… 35 cuc p.p.
Julie: No, 30 cuc last price. It’s already late, and tomorrow morning you won’t find any other tourists that quickly.
Señor: okeoke, si, 30 p.p. *handshaking*.

Onze eerste onderhandeling is goed gegaan! Nu hopen dat de taxi collectivo zoals we nu weten hoe het heet, ook echt komt opdagen en ons niet oplicht op de een of andere manier!!

To be continued….