Tiglon Finale 2

Met gemengd gevoelens kijk ik terug op deze finale dag. Waarom? Omdat ik altijd super kritisch ben naar mezelf.

Laten we beginnen bij het begin! Zaterdag avond werden alle workouts bekend gemaakt. En dat was echt even schrikken!

Los van het feit dat we de dag mogen beginnen met een 10 km run, zitten er ook squat cleans, ring muscle ups en een sled pull van 155 kg! Niet niks dus, en voor degene die mij kennen.. Niet echt mijn sterkste punten! Maar goed, ook weer een mooie uitdaging om zwakkere punten te trainen!

Ik heb vrij goed geslapen van zaterdag op zondag aangezien ik dacht; laten we eerst maar een heelhuids de 10 km door komen en dan zien we wel verder! Alles voelt waarschijnlijk heel anders na zo’n workout.  Deze gedachte gaf me eigenlijk best wel veel rust.

 

Om 10.30 uur begonnen zowel de mannen als de vrouwen tegelijk aan event 1. Het waren 2 rondes van 5km. Waardoor je de tweede ronde wist wat je te wachten stond! Met de runkeeper in mijn oren startte ik achteraan in de groep.

Even een sidenote:  ‘Nog nooit in mijn leven heb ik verder gerend dan 5km.’

Mijn eigen tempo moest ik lopen! Niet op de rest letten. Ik genoot van de omgeving en de muziek in mijn oren. Daarbij zette ik een PR op mijn 5 km! Dus daar kreeg ik een enorme boost van! Maar het tweede rondje viel enorm tegen. De groep waarbij de eerste ronde rende viel uiteen. Ik kwam er alleen voor te staan. Ik kreeg last van mijn bovenbenen, van de wind en van mijn ademhaling. De laatste 2km waren het zwaarste en merkte dat ik mijn pace niet vast kon houden. Uiteindelijk kwam ik na 55 minuten en 53 seconde over de eindstreep.

Met het doel om onder die 60 minuten te blijven , was ik dus hartstikke tevreden! Over mijn plaats in de ranking maakt ik me totaal niet druk, ik was vooral bezig met het herstellen van deze gruwelijke workout en had heel veel zin in workout 2.

Ik startte in de eerste heat, dus meer kans op heatwin was het enige wat ik dacht! Ik had ondanks mijn angst voor de ring muscle ups hier best wel veel vertrouwen in! Hoe de sled pull aanvoelde wist Ik niet. 155 kg heb ik niet eerder gedaan en in de warm up area lag ook geen sled.

Met een eerste harde ruk kreeg ik de slee een klein stukje in beweging. Vervolgens trok ik 1 voor 1 mijn handen richting mijn borst. Wauw! Is dit 155 kg? Ging door mijn gedachte? Laat maar komen dan! Dit gaat lekker! Binnen no time had ik de eerste 2 rondes af, met een flinke voorsprong op de rest.

Vervolgens kwam ik bij de laatste 15 m sled pull, waar ik na 8 m geen enkele beweging meer kreeg in de slee. Niet omdat ik op was, of buiten adem.. maar omdat ik een put in mijn baan had liggen waar ik hem niet meer uit getrokken kreeg…

Ik had nog anderhalve minuut voor die laatste 15 m, en ik was er van overtuigd dat ik deze workout kon finishen… Maar niet dus.

Met opgeheven hoofd verliet ik het veld, waar ik trots op was! Ik had mijn emoties onder controle! Yes!

Tja hier ben ik gewoon geen ster in. Klaar. Mijn max squat clean is 75 kg. Ik was vooral benieuwd of ik dat gewicht nog kon oppakken na 10 km rennen. Met rust en vertrouwen begon aan deze ladder.

65 voelde zwaar maar ik bleef positief. Helaas mocht het niet zo zijn en kreeg ik tot 3x toe 75 kg niet gesquat cleant..! Helaas, maar ook hier weer, accepteerde ik dit direct en kon er zelfs een kleine glimlach vanaf toen ik van het veld afliep.

Dit wordt mijn event! Ik hou van lange chippers! Met een beetje inhouden op het begin was de bedoeling om energie te sparen zodat ik mijn pace kon vast houden zonder langzamer te gaan.

Helaas zat dat er niet in. Ik was echt kapot en die thrusters hakte er enorm in. Mijn core en bovenbenen waren on fire. Mijn tempo verslapte en ook de 30 burpees iedere keer duurde lang. Gelukkig heb ik de workout wel kunnen eindigen met een tijd van 21.19 geloof ik.

Er zat op dit moment gewoon echt niet meer in.

Dus….. met 4 matige workouts sloot ik de finale dag 2 af. Hiermee eindigde ik op een 19e plek, wat me in de overall ranking 3 plaatsen laat zakken tot een 11e plek.

Het is niet anders! Ik weet waar ik aan moet werken, en hoe gek het ook klinkt, ik krijg hier alleen maar meer strijdlustige gevoelens van!

Wel heb ik enorm genoten van de vibe, de zon en natuurlijk alle fans! Nogmaals heel erg bedankt voor iedereen die is komen kijken, maar ook iedereen die me een berichtje heeft gestuurd.
Dat waardeer ik oprecht zóóó ontzettend! LIEFDE VOOR JULLIE!

Ook de organisatie van de Tiglon, respect voor het organiseren! Hoe jullie finale dagen in elkaar zitten zijn echt top! Heel blij mee!

Nog vier weken tot aan de Lowlands Throwdown, dus veel tijd om hierbij stil te staan heb ik niet.

Deze week zal voornamelijk in het teken staan van herstellen. Eind van de week ga ik 5 dagen naar New York met mijn zusje en broer, en daarna met vol goede moed en wilskracht er weer flink tegenaan!