Nieuw jaar, nieuwe keuzes

Hé hé daar is ze weer! Het duurde even voor ik uit de feestdagen-modus was en weer de drive had om jullie bij te praten over wat er in hemelsnaam de afgelopen 2 maanden gebeurd is.
Ga er even voor zitten, want het is niet niks..

De trouwe volgers onder ons, weten dat ik sinds half November de lat wat betreft Crossfit een stukje lager heb gelegd. (Lees dat hier nog eens terug.)

Dit werkte enorm goed voor mijn algehele stress niveau. Die zakte als de wiedeweer waardoor ik mezelf die paar uurtjes in de avond op bank gunde en hier dus niet van baalde of me schuldig voelde.
Maar als jullie mij een beetje kennen, weten jullie ook dat ik iets of 200% doe, of ik doe het liever niet.. Hierdoor was het gevolg dat de keren dat ik aanwezig was in de box, ik voor de volle 100% ging. Helaas werd dat maar gemiddeld 2-3 keer per week.

De Tiglon Finale

De Finale begon voor de eerste keer al op zaterdag avond! Daarbij vond het spektakel dit keer plaats in Haarlemmermeer. Heel tof vond ik dit! Op vrijdagavond moesten we zoveel mogelijk meters afleggen in 15 minuten op een Ski-erg, zónder dat we het scherm zagen.
Ik telde 33 slagen in 1 minuut (de eerste minuut mochten we namelijk wel nog kijken op het scherm). En dit heb ik keer 12 gedaan. Vervolgens, had ik nog 31 slagen over, die ik vol gas deed. Ik was tevreden! Voor mijn idee deed ik het goed, achteraf had ik wellicht nog iets harder kunnen gaan, maar ach.. er kan altijd wel iets beter.
De volgende dag begonnen we met deze workout ;
2 rondes for time:
150 single-unders
10 deadlifts (110/70kg)
35/25 push-ups (op halter)
10 deadlifts (110/70kg)

Ja je leest het goed, SINGLE unders! Gelukkig kan ik die wel. Ook de deadlifts kwamen wel goed, maar die push ups.. Tja, met mijn immens lange armen en relatief ‘zware’ lichaam is dit een moeilijk oefening. Maar hé, hier heb ik de afgelopen tijd wel aan gewerkt! Dus wie weet 🙂
Uhm, nee, helaas. Als laatste in mijn heat finishte ik. Nou dit gaat lekker… Nee Juul, hou op. Je zou niet naar de ranking gaan kijken. Je hebt gedaan wat je kon. En hup, door naar de volgende workout!
Want jaa!! Dit is een favoriet :
For time:
4-3-2-1 rope climbs
16-12-8-4 dumbbell squats (2×30/2x20kg)
Deze ging lekker! Ik had nog een mooie sprint op het einde met Lisa van Zanten. Wat kan ik daar toch heerlijk van genieten! Nouja, achteraf dan. Want op dat moment gaat er zoveel door mijn hoofd. Ik hoor de speaker zeggen: wie gaat er deze heat winnen, is het Lisa of is het Julie? En het enige wat ik denk is: huh, liggen we dicht bij elkaar? In ronde 2 liep ze nog dik voor. Geloof er niks van, hij wil me gewoon van mijn a propos halen en dat ik ga haasten en een no-rep krijg. Maar dát gaat niet gebeuren! Hell noo… Lekker zo door blijven bewegen en sprinten naar die eindstreep.
Ennnnnnn…. shit , Lisa net iets eerder! Haha mennnn ik zat dus wél heel dicht op haar hielen!!
Maar Lisa verdiend de heatwin! Van haar kan ik het hebben 🙂
Kennen jullie dat, dat je van de ene het heel goed kan hebben om van te verliezen, maar van ander weer totaal niet?! Waar dat precies aan ligt weet ik ook niet.

De laatste twee workouts van de Tiglon zijn direct achter elkaar. De eerste workout hadden ze al bekend gemaakt; 1 km bike-erg. Wanneer de klok op 5 minuten staat begint de tweede workout. Deze workouts mochten alle atleten zelf kiezen.
Of “Grace +10kg” of “Isabel”.
De meerderheid koos voor “Isabel”.
YES! Ik vind snatches leuk, laat maar komen! Het fietsen ging goed! Mijn benen voelde zooo verzuurd erna, maar ik had een mooie tijd neergezet.
Ik wilde van te voren alle snatches singles doen, maar aangezien ik iedereen in de eerste heat per 5 herhalingen zag gaan, heb ik op de wedstrijd vloer mijn game plan maar aangepast. Vijf herhalingen iedere keer was goed vol te houden. Ik haalde alles eruit wat erin zat, maar wist dat dit niet genoeg zou zijn. Ik voelde het van binnen. Niet genoeg voor een top 10 plek.
Jajaaa, ik weet dat ik dit had los gelaten. Maar ná alle workouts mag ik toch wel hopen op een top 10 finish? Ja Juul, Hoop er maar op los maar denk maar niet dat Romy van Dijk die 10e plek zomaar weg gaat geven! Uiteindelijk scheelde het niet veel, maar Romy bleef 10e, en ik bleef 11e… Nét buiten de prijzen, nét buiten mijn ‘oude’ doel.
Maarja aan de andere kant had ik een 10e plek ook echt niet verdiend. Met die 2-3x keer trainen de afgelopen 1,5 maand. Met die inzet is het logisch dat je hier eindigt. En daar houd ik me tot de dag van vandaag nog aan vast.
Die gedachte geeft me nieuwe motivatie omdat ik nu echt weet en heb meegemaakt dat je moet werken voor je doelen. Het komt niet van zelf.. (En dat wist ik wel al, maar deze gebeurtenis bevestigt het alleen maar).

Dusss, dat was dat.

Maar er is meer

Maar er is meer. Rondom deze zelfde tijd bood mijn werkgever Brabantzorg in Oss mij namelijk ook een vast contract aan! Wauw! Dat voelt als een waardering van de afgelopen 1.5 jaar. Fijn dat ze mij willen houden voor langere tijd.
Maar, het blijven combineren van twee werkgevers is dan niet meer nodig. En ik ben pas 3 maanden aan de gang bij Fysiotherapie Scholten in Rosmalen..
Sjonge jonge, wat een luxe dilemma.. Zo sprokkel je 1.5 jaar lang alle uurtjes bij elkaar, en zo lijkt er vastigheid aan te komen. Ik kon het moeilijk geloven. En wist dan ook nog niet direct wat ik zou gaan doen. Beide werkplekken vond ik leuk! Doorgroeimogelijkheden ook aanwezig bij beide plekken. Na veel gesprekken met beide werkgevers en nachten lang afwegen van alle voor- en tegens. Heb ik een keuze gemaakt. En deze wijziging is als sinds Januari ik gegaan.
Ik ben nu namelijk als vaste kracht inzetbaar voor Brabantzorg te Oss
Hierdoor heb ik het jonge, leergierige bedrijf in Rosmalen (voor nu) achter me moeten laten.
Via deze weg wil ik Fysiotherapie Scholten dan ook enorm bedanken voor de grote kans die ze mij hebben gegeven. Ik heb mezelf kunnen ontwikkelen als eerste lijns fysiotherapeut. Ook wil ik het bedrijf verder heel succes wensen in het blijven groeien en ontwikkelen. En wie weet tot in de toekomst!

Jullie kunnen je misschien wel voorstellen wat voor rust mij dit heeft gegeven in mijn hoofd.
Geen avonden meer werken, geen zaterdagochtenden meer. Ik kan nu gelukkig weer een vast ritme gaan krijgen in het combineren van mijn job en Crossfit. Die lat die ik voor Crossfit 2 maanden geleden lager had gelegd, heb ik nu weer mooi verhoogd! Die kans heb ik nu weer gekregen, en daar ben ik hartstikke blij mee. Ik heb er dan ook voor gekozen om dit in één omgeving te doen en niet zoals ik voorheen deed in Schijndel én in Oss. Vanaf Januari ben ik volledig in Oss aan het trainen en heb ik ook een andere coach. Ik g graag de uitdaging aan met Yoeri Pegels, een Strength & Conditioning Coach uit Amsterdam. Hier heb ik zelf een heel goed gevoel bij dus ik ben benieuwd wat hiervan allemaal zal gaan ontstaan!

Daarnaast is een ander positieve bijeenkomst van een vast contract, dat het een stuk makkelijker is om een lening af te kunnen sluiten voor bijvoorbeeld een hypotheek. Want stiekem waren Luuk en ik al een beetje rond aan het neuzen om eventueel een nieuw huis te gaan kopen.
En bij het derde huis wat we hebben bezichtigd, is dit gelukt !
Vanaf April zijn wij blije eigenaars van een schattig mooi huisje in Vught. Er staan dus enorm veel en spannende dingen in ons vooruitzicht!

Zoooo, is dit genoeg verandering en nieuws voor het nieuwe jaar 2019?!
Wat mij betreft wel!
Ik wil jullie dan ook nog allemaal een gezond, liefdevol en vooral sportief nieuw jaar toewensen! Kan dat nu nog?! Ik vind van wel !
Ook wil ik graag gebruik maken om iedereen nog een keer te bedanken voor het afgelopen jaar.

Ekopura, voor jullie vaste vertrouwen in mij als sporter en het leveren van biologische eiwitshakes.

Victory Sportswear, voor het sponsoren van fijne sportkleding.

Barebells, voor het sponsoren van eiwit repen en milkshakes.

Maar bovenal wil ik JULLIE allemaal bedanken. Dat jullie keer op keer weer de tijd nemen om mijn blogs te lezen, soms een reactie achter te laten, of mij een berichtje te sturen. Liefde voor jullie!